Gdy jest smutno to kocha się zachody słońca.

Historie przyjaźni są zarówno piękne i ciekawe, pełne wzruszeń jak historie o Miłości. Przyjaźń jest czymś ważnym w życiu człowieka. Wartościowymi cechami jest radość i piękno. Na podstawie książki „Mały Książe” przyjaźń jest opisana na kilka sposobów. Opis przyjaźni został przedstawiony w sposób fikcyjny, niewiarygodny. Lis we wszystkich bajkach jest opisany jako rude, chytre i przebiegłe stworzenie, natomiast w tej lekturze jako ktoś miły i przyjazny. Radość i piękno przyjaźni tkwi we wzmocnieniu wiary i nadziei w trwałość związków międzyludzkich ( i nie tylko). Przyjaciele nadają nowych znaczeń i sensów rzeczom i pojęciom, które dla innych osób mogą być tylko i wyłącznie nic nieznaczącymi przedmiotami, lecz dla członka wielkiej przyjaźni może to mieć ogromne znaczenie. Po zaprzyjaźnieniu życie nabiera kolorów, jest się bardzo szczęśliwym, aż chce się żyć wiecznie. Ma się przy sobie osobę, której można zaufać, która jest oparciem w trudnych chwilach. Radość i piękno jest wtedy, gdy niweluje się nudę. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie było rozstań, długich rozłąk, które nie są miłe dla nikogo. Wraz z rozstaniem odchodzi radość i piękno, które tkwi w przyjaźni. Dni staja się szare, a życie jest jedną wielką nudą. Podsumowując wszystko uważam, iż przyjaźń to coś pięknego, w której tkwi tyle wartościowych cech. Natomiast lektura „Mały Książe” jest bardzo pouczająca. Czytając ją można się dowiedzieć w czym tkwi radość i piękno przyjaźni, a także jak jej szukać.