Szukam przyjaciela...

Któż z nas nie myślał o tym by mieć kogoś dla siebie, akceptującego nas, wiernego, dopingującego nas. Co z tych naszych marzeń, pragnień pozostaje? Czy mają one szanse realizacji? Może ktoś taki się pojawił, ale wykpił, wyśmiał, wszystko było dobrze do póki coś nas łączyło, interes, szkoła, zainteresowania, wspólna sprawa. I wszystko się skończyło. Pytanie: Czy ja nadaję się na przyjaciela? Chęć posiadania przyjaciela pozostaje.

Kim jest przyjaciel? – to kumpel z dawnych lat?, narzeczony/a?, małżonkowie po zerwaniu relacji mówią: „zostańmy przyjaciółmi”. Ktoś powie: „oto mąż ma przyjaciółkę”, „żona ma przyjaciela” – myśląc o kochanku, o zdradzie, w ogrodzie oliwnym Jezus do Judasza: „Przyjacielu, po coś przyszedł?” Kom jest przyjaciel, czym jest przyjaźń?

Przyjaźń to tajemnica ludzkiego ducha, tajemnica osób w którą wkracza Bóg. Być w przyjaźni to być blisko drugiego, przy-ja-ciel = być przy ciele, być przy drugim człowieku. W przyjaźni moje „ja” i twoje „ja” to jedno z zaangażowaniem woli. Dojrzałe zaangażowanie woli względem drugiej osoby dąży do jej dobra. Dwa „ja” = jedno „my”.

Po co człowiekowi przyjaciel? Czy człowiek może obejść się bez przyjaciela? – może, ale na szczęście nie musi! Znalezienie przyjaciela jest trudne. Kto znalazł przyjaciela skarb znalazł, skarb – bezcenny skarb. Jednak przyjaciele mogą być zawodni w chwilach prób, gdy jeden zmienia stan, status swego życia (przykład Dawida i Jonatana - księga Samuela).

Jezus nazwał nas przyjaciółmi, zostaliśmy obdarzeni Jego przyjaźnią to też powinna być zachęta by do tej przyjaźni dorastać. Przyjaźń to jeden z ważniejszych po piciu, jedzeniu i oddychaniu warunek życia, dlatego Pismo Święte powie: „nie dobrze aby człowiek był sam” – tym samym zachęca nas: SZUKAJ PRZYJACIELA!